Een volle Amsterdamse binnenstad. Drie marsen die samenkomen in De Kuip in Rotterdam. Een indrukwekkende stille mars in Groningen. Niemand kon er gisteren omheen: het onderwijs staakt. En vandaag weer.

Met pensioenfondsen lijkt altijd wel iets mis. Ze maken jaar in, jaar uit miljarden over aan de vermogensbeheerders van APG, Goldman Sachs en PGGM, ze beleggen in omstreden bedrijven, hun dekkingsgraad daalt, en deelnemers zien hun pensioengelden gekort. Wie profiteert er eigenlijk van de geaccumuleerde pensioengelden?

Duizenden basis- en middelbare scholen zijn dicht. Docenten staken voor meer salaris en een lagere werkdruk. Toch zijn er leraren die tijdens de landelijke staking gewoon doorwerken.

Met de tweedaagse staking heeft het onderwijs opnieuw laten zien dat het snakt naar een perspectief om goed onderwijs te kunnen geven. Goed onderwijs voor alle leerlingen.

Op de tweede dag van de onderwijsstaking zijn er opnieuw manifestaties op meerdere plekken in het land.

In 2019 gingen er 2480 leerlingen die langer dan drie maanden thuis zaten terug naar school. Dat zijn er 339 meer dan in het jaar daarvoor. Er wordt dus voor steeds meer kinderen een oplossing gevonden. Tegelijkertijd groeide ook het aantal thuiszitters.

Leraren hebben massaal gestaakt, maar liefst voor de zesde keer in drie jaar tijd. Bij alle stakingen horen we dezelfde eisen: meer geld, minder werkdruk.